Wenus i Ziemia nazywane są bliźniaczymi planetami miedzy innymi ze względu na to, że obie należą do planet skalistych i charakteryzuje je podobny rozmiar. Najnowsze badania wskazują na możliwość występowania w przeszłości na Wenus wody w stanie ciekłym nawet przez okres 2-3 miliardów lat.
Rodzi to możliwość, że podobnie jak na Ziemi, na Wenus, w tamtejszym pradawnym oceanie, mogło powstać życie w postaci mikrobiologicznej. W wyniku gwałtownych zmian klimatycznych, jakie zaszły na Wenus, na drodze różnych procesów fizykochemicznych, wenusjańskie mikroorganizmy mogły przedostać się do jej dolnej warstwy chmur, gdzie potencjalnie mogą istnieć do dzisiaj. Zgodnie z hipotezą mikrobiologicznego życia w chmurach Wenus, wybrane ziemskie ekstremofile w rodzaju kwasolubnej bakterii z rodzaju Acidithiobacillus ferrooxidans, mogą być ziemskimi analogami mikroorganizmów, potencjalnie obecnych na Wenus. Głównymi składnikami atmosfery Wenus są dwutlenek węgla i azot, które to gazy wykorzystywane są w procesie beztlenowego metabolizmu przez bakterie Acidithiobacillus ferrooxidans. W warunkach ziemskich bakterie te zamieszkiwać mogą w środowiskach o bardzo niskim pH, co z uwagi na obecność aerozolu kwasu siarkowego w chmurach Wenus, może sprzyjać potencjalnemu ich przeżyciu w warunkach wenusjańskiego środowiska.
Szczegóły tego zawiłego i interesującego tematu przedstawi dr Grzegorz Słowik z Uniwersytetu Zielnogórskiego. Spotkanie odbędzie się 1.12.2022 o godz. 18.00 w Planetarium Wenus.
Wstęp wolny.
